Tegenwoordig komen mensen vanuit alle windstreken naar Tilburg om allerlei redenen. Om te werken: denk bijvoorbeeld aan arbeidskrachten uit landen die nog maar kort tot de Europese Unie behoren, zoals Polen. Omdat ze om politieke redenen gevlucht zijn uit hun vaderland: de asielzoekers. Om zich hier met hun familie te herenigen of hier te studeren. Ongeveer 1 op de 5 Tilburgers is tegenwoordig niet van Nederlandse komaf. Maar ook voordat de aanwezigheid van grote groepen ‘nieuwe Nederlanders’ in de stad gewoon was, heeft Tilburg momenten gekend waarop het overspoeld werd door buitenlanders. Toen aan het eind van de achttiende eeuw de oorlog tussen Napoleon en het noorden van Nederland in volle gang was, maakte Tilburg kennis met duizenden Franse militairen (zie ook in het Thema Dialect). In de Eerste Wereldoorlog bleef Nederland neutraal, maar België raakte in oorlog met Duitsland. Het gevolg was dat in 1915 ongeveer 15.000 Belgen naar Tilburg gevlucht zijn. Ze werden ondergebracht in tentenkampen en barakken maar werden ook ingekwartierd bij burgers. Aan het einde van de Tweede Wereldoorlog werden ook de Canadese militairen die Tilburg bevrijd hadden bij burgers in huis ondergebracht. Het verschil met de gastarbeid is dat al deze groepen na enige tijd weer uit de stad vertrokken. Veel gastarbeiders bleven omdat Nederland en Tilburg hun en hun kinderen een betere toekomst bood. Buitenlanders in Tilburg is echter geen modern maar een oeroud verschijnsel.