De jaren ’30 van de vorige eeuw staan in de geschiedenisboeken als de crisisjaren. Vrijwel overal ter wereld is de industrie gecrasht en keldert de economie. Ook Nederlandse ondernemers zien zich genoodzaakt ingrijpend te bezuinigen, en ze worden daarbij gesteund door de regering. In 1935 krijgen de Tilburgse textielarbeiders voor de zoveelste keer te horen dat hun lonen verlaagd zullen worden, en deze keer zijn ze niet van plan dat nog langer te pikken. Op 26 augustus leggen 5.000 arbeiders het werk neer. Ze vertrouwden op de steun van de bonden waarbij ze aangesloten waren, maar het akkoord dat na een maand bereikt werd, was in feite niet veel meer dan een uitstel van de loonsverlaging. Tegen de afspraken in werden de leiders van de staking na afloop ontslagen. Toch heeft deze staking wel degelijk zin gehad. De werkgevers zijn blijkbaar geschrokken van de onrust in het anders zo rustige Tilburg, en in de volgende jaren verlopen de onderhandelingen tussen de werkgevers en de arbeidersbonden een stuk positiever.