Antonius van Gils vlucht na de sluiting van de universiteit van Leuven door het Franse bewind en na een verblijf in de gevangenis naar Noord Brabant. Hij zal daar een klein- en grootseminarie voor het Apostolisch Vicariaat van 's-Hertogenbosch stichten en is een belangrijk adviseur voor de vicaris Antonius van Alphen. Van Gils is bepaald niet gelukkig met de sympathie van de Tilburgers voor de revolutionaire politieke denkbeelden, waarvan hij de gevolgen voor de kerkelijke instellingen in het zuiden heeft leren kennen. Uit zijn dagboek weten we dat hij vaak in zijn geboorteplaats verblijft. Ondanks zijn erkenning van het grote goed van de gelijkberechtiging van de godsdiensten probeert hij zijn plaatsgenoten en veelal tegelijkertijd naaste familieleden van hun sympathie voor Vreede c.s. af te brengen.