Tilburg behoorde in 2005 tot de eerste gemeenten die met gezinscoaches gingen werken en de stad heeft zich tot voorloper ontwikkeld. De gezinscoach moest een eind maken aan de vaak sterk versnipperde hulpverlening. Soms waren wel tien hulpverleners in één gezin actief. Effectiviteit aldus was ver te zoeken.
Sinds februari 2005 zijn 478 gezinnen in de stad gecoacht. In dat jaar ging het Instituut voor Maatschappelijk Werk van start met vijf coaches. Nu zijn er elf, met twee coaches die zich apart richten op Antilliaanse gezinnen. In aanmerking voor gezinscoaching komen multiprobleemgezinnen met minstens één minderjarig kind, maar die hulp zelf afhouden. Of ze komen niet op het idee, of hebben slechte ervaringen met hulpverleners, of hebben liever geen pottenkijkers over de vloer. De aanleiding is vaak een crisis: problemen met de politie, school of woningbouwvereniging. De duur van de hulp is gemiddeld één jaar, met uitschieters naar beneden en naar boven. Via het Veiligheidshuis of de jeugdnetwerken , waarin professionals per wijk overleggen, komen de gezinnen in beeld.
In 78 procent van de vermelde 478 gezinnen speelden opvoedingsperikelen. Iets meer dan de helft had financiële problemen. 37 Procent had te maken met huiselijk geweld. Problemen op school kwam bij een kwart van de gevallen voor. In grofweg 70 procent van de gevallen heeft de coaching positief uitgepakt.
In juni 2010 werd het lustrum gevierd met een miniconferentie en een jubileumboek, getiteld ‘Gezinscoaching in Tilburg, na vijf jaar uit de kinderschoenen’.
