In de jaren ’70 en ’80 van de vorige eeuw moeten de meeste Tilburgse textielondernemers hun fabrieken sluiten. Dit brengt veel werkloosheid met zich mee, maar tegelijkertijd komen er in de stad veel nieuwe banen. Fabriekswerk wordt steeds meer vervangen door dienstverlening, en fabrieken worden steeds vaker vervangen door kantoren. Er worden geen dekens of schoenen of gloeilampen meer gemaakt, maar er worden verzekeringen aangeboden, of bankzaken geregeld, of transporten van goederen. Daarbij kunnen we denken aan bedrijven als Interpolis, de Rabo- en de Amrobank. De werkgelegenheid stijgt in die jaren ook sterk in het onderwijs: Tilburg presenteert zich nadrukkelijk als een onderwijsstad. Omdat Tilburg op een gunstige plaats ligt ten opzichte van de havens van Rotterdam en Antwerpen, wordt de stad steeds belangrijker als distributie- of overslagcentrum. En de stad groeit, waardoor ook steeds meer behoefte aan gemeentelijke ambtenaren ontstaat. Daarnaast kunnen we ook een sterke groei vaststellen in het aantal banen in de gezondheidszorg.