De uitkomst van de rechtzaak in Den Bosch, stemde de Tilburgse bevolking maar half tevreden. De meesten waren blij dat August Mutsaers niet onschuldig veroordeeld was, maar de onvrede dat er geen dader gevonden was, was minstens even groot. Dat bleek ook uit het feit dat meteen na de uitspraak een aantal boekjes verscheen. Wie de boekjes geschreven hebben is nooit bekend geworden. De schrijvers noemden zich ‘H.P.’ en ‘J.H.’ Ze droegen sensationele titels als ‘Uitgebreide onthullingen’, en ‘Het geheim der misdaad ontsluierd’. In werkelijkheid waren er helemaal geen oplossingen in te vinden maar wel veel verdachtmakingen. Het was duidelijk dat Tilburg in twee kampen verdeeld was geraakt. Het ene kamp bleef van mening dat August Mutsaers de dader was, het andere wees in de richting van de koster (die ondertussen uit Tilburg vertrokken was) en zelfs naar de kerk. De verdediger van Mutsaers, Frans Pels Rijcken, besloot de handschoen nogmaals op te nemen en publiceerde zelf ook een boekje. De titel is ‘Protest tegen anoniem geschrijf’. Pels Rijcken noemde de anonieme aanvallen ‘geniepig’ en ‘vergiftigde pijlen’. Wie er achter zaten wist ook hij niet, maar hij sprak het vermoeden uit dat het de aanhangers van de koster en de pastoor waren. In weer een ander boekje moest ook commissaris Caarls het ontgelden. Hij zou getuigen hebben beïnvloed en veel fouten gemaakt hebben. Aan wiens kant de schrijvers van de boekjes ook stonden, ze waren het allemaal met elkaar eens dat het onderzoek naar de moord ongelooflijk amateuristisch verlopen was.