Pater Piet Heerkens werd op 4 november 1897 geboren in Tilburg. Tussen 1914 en 1922 werd hij in Uden opgeleid om missionaris te worden. In 1927 werd hij in Teteringen tot priester gewijd en in hetzelfde jaar vertrok hij naar het eiland Flores van het toenmalige Nederlands-Indië. Zijn slechte gezondheidstoestand dwong hem in 1936 terug te keren naar Nederland. Hij overleed op 28 januari 1944 in een ziekenhuis in Eindhoven. Piet Heerkens heeft veel geschreven, zowel over de missie als over godsdienstige onderwerpen, en kinderboeken. Het bekendst bleven echter zes bundels met verzen, rijmen, liedjes en gedichtjes in diverse Brabantse dialecten, met, zeker in het begin, een voorkeur voor het Tilburgs. Zijn eerste bundel heette ‘Den örgel’ (1938). Veel van zijn verzen, die vaak op muziek gezet werden door zijn broer Leo, zijn klassiek geworden. Bijvoorbeeld het Tilburgs volkslied, de Brabantse scheldprocessie (waarin tientallen scheldnamen de revue passeren, bijvoorbeeld ‘kruikezeikers’ voor Tilburgers), en Vrouwke Misère. Piet Heerkens schreef niet altijd het zuivere Tilburgse dialect maar paste zijn teksten aan voor een breder Brabants lezerspubliek. Hij kan met recht de eerste Brabantse volksdichter genoemd worden. Zijn voorbeeld is onder andere gevolgd door de Eindhovense dialectdichter Lodewijk van Woensel, en door de Goirlese dichter Wim van Boxtel. Alle teksten van Piet Heerkens zijn te vinden op het internet.