Rond dit jaar schreef een zekere Henny Vrienten zich in voor de gitaarlessen van Bill Coolen (van de gelijknamige muziekwinkel in de Piusstraat). Het was het begin van een muzikale loopbaan waarbij het succes betrekkelijk laat kwam. Gedurende de jaren zestig en zeventig ploeterde Vrienten in de marge als gitarist, zanger, bassist, tekstschrijver en componist. Het was een karig bestaan; in huize Vrienten was het gangbare menu Maggi Wonderstamppot met een rookworst van de HEMA. Vrienten speelde in allerlei bandjes en amusementsorkesten. Vrijwel elke Tilburgse muzikant uit die tijd heeft wel met Henny Vrienten samengespeeld. Vrienten werkte destijds vaak samen met de latere André Hazes-producer John van de Ven, met wie hij onder meer speelde in Les Cruches, de begeleidingsband van Jack Jersey en amusementsorkest Fender. Vrienten’s voorliefde voor reggaemuziek werd door weinigen begrepen. Hij maakte onder de pseudoniemen Ruby Carmichael en Paul Santos enkele geflopte platen die reggaenummers bevatten die verre voorstudies waren van het latere Doe Maar-geluid. Met zijn latere Doe Maar-compaan Ernst Jansz speelde hij rond 1977 in de eerste Nederlandse reggaeband The Rumbones. Deze band was een kort leven beschoren, maar achteraf gezien is daar wel de kiem voor het latere Doe Maar-succes gelegd.